Meer dan duizend vrouwen bezoeken jaarlijks Vrouw en Vaart, al twintig jaar het ontwikkelingscentrum voor en door vrouwen in Amsterdam Nieuw-West. Vrouw en Vaart biedt vrouwen uit dit stadsdeel een scala van mogelijkheden om zich te ontplooien, van empowerment en fitness tot beroepsopleidingen. Een relatief nieuwe activiteit is het Textiel Repair Café, op woensdagochtend van 10.00 tot 12.00 uur, waar Nabila en Fatiha de scepter zwaaien.

Hoewel het nog geen tien uur is, wemelt het bij Vrouw en Vaart al van de bezoeksters en een enkele bezoeker. Aan het plafond in de grote ruimte hangen de vlaggetjes ter ere van het twintigjarig bestaan van de organisatie. En in de uiterste hoek zitten vier vrouwen geconcentreerd achter een naaimachine. Het is de Textiel Repair-club, met vaste vrijwilligsters Nabila en Fatiha. Vandaag hebben ze bezoek van twee buurtbewoners die zelf geen naaimachine in huis hebben en dus graag gebruikmaken van de machines van het Repair Café. Bovendien, zo stelde één van hen, is het ook nog eens hartstikke gezellig. Niet dat er veel gebabbeld wordt overigens, er wordt serieus doorgewerkt.

Herstellen van textiel

Het Repair Café bestaat nog geen jaar. Het komt voort uit het al wel langer bestaande Textielatelier. In het Textielatelier maken vrijwilligers handige boterhamzakjes of kleurige vlaggenlijnen van gedoneerde stukken stof. Op initiatief van de vrijwilligers ter plekke is men de apparatuur ook gaan gebruiken voor het herstellen van allerhande textiel, van eenvoudige hesjes tot schitterende Marokkaanse Kandouras. Eén keer per week, op de woensdagochtend, is het café “open” en kunnen buurtbewoners er terecht om gratis hun kleren te laten herstellen of voor een deskundig advies. Gewoonlijk zijn er zo’n drie tot vijf bezoekers per ochtend. Vandaag is het rustig, een goede mogelijkheid nader kennis te maken met Nabila.

Vrijwilligerswerk op school

Nabila is van Marokkaanse afkomst. Zij heeft het werken met textiel van huis uit meegekregen; ze is geboren in een familie met naaisters. Nabila vertelt: “Eigenlijk ben ik terug bij mijn roots. Na mijn middelbare school ging ik naar Nederland, en had de droom daar verder te studeren. Maar toen kwamen er kinderen, en moest ik stoppen met mijn studie.” Zes kinderen kreeg Nabila. De opvoeding was een behoorlijke taak, die zij combineerde met vrijwilligerswerk op de scholen van haar kinderen. Toch bracht het gezinsleven haar niet louter geluk. Het leidde uiteindelijk tot een scheiding. Voor haar omgeving kwam dat als een schok; je laat je ongeluk immers niet zien aan de buitenwereld.

Kennismaking met Vrouw en Vaart

Na de scheiding was het moeilijk het leven weer op de rit te krijgen. Nabila durfde de deur bijna niet uit. “Ik zat daar maar over mijzelf te janken”, vertelt ze. Toen zei haar dochter: “Mama, het is nu tijd dat je iets gaat doen.” Zij nam Nabila mee naar Vrouw en Vaart. De eerste weken zat ze daar, zoals ze zelf zegt, nog met betraande ogen. Langzaamaan kreeg ze via coaching en activiteiten een beter gevoel. Ze vertelt: “Vrouw en Vaart is een veilige plek voor mij. Je voelt: je leeft nog als je betrokken bent.”

Opleiding en stage

Inmiddels is Vrouw en Vaart een tweede huis voor haar. Naast het vrijwilligerswerk is ze begonnen met een opleiding dienstverlening in de zogenaamde hospitality. Deze leidt op tot een functie in de horeca, toeristische sector, of bijvoorbeeld bij evenementen. “De opleiding was een kans om te grijpen voor mij, want ik had altijd spijt dat ik mijn opleiding niet heb kunnen afmaken.” De opleiding bestaat uit twee dagen per week studeren en twee dagen per week stage. De werkzaamheden bij het Textiel Repair Café tellen als stage, omdat ze in het teken staan van “mensen helpen” en daar draait het in de gastvrijheidsbusiness ook om. Ook loopt zij nog stage bij de receptie van de mannelijke pendant van Vrouw en Vaart, Daadkr8. Daarnaast traint zij voor de functie van vrouwen-ambassadeur. Deze ambassadeurs moeten andere vrouwen enthousiast maken voor de empowermentrajecten bij een vrouwenorganisatie in Amsterdam.

Handig en gezellig

Tijdens het gesprek laten de andere dames onverstoorbaar de naaimachines zoemen. Ook Nabila gaat weer aan de slag. Eerst geeft ze adviezen aan een “klant” die haar ochtendjas heeft laten repareren, daarna kruipt ze achter de machine om gele hesjes weer te voorzien van een zwarte band. Tussendoor communiceert ze via gebaren en duidelijke articulatie met Fatiha, die praktisch doof is. Ze is duidelijk in haar element en straalt kracht uit. Ze verwoordt dat zelf heel helder: “Ik ben nu zestig jaar en dit is een nieuwe kans voor mij. Ik moet opnieuw beginnen, mijn leven opbouwen. Thuis zit je alleen maar jezelf op te vreten. Hier ben je gewoon bezig en als je iemand gaat helpen, voel je je beter; dit vrijwilligerswerk is handig en gezellig dus.”

Ook vrijwilliger worden?

Lijkt het je ook leuk om vrijwilliger te worden? Neem voor meer informatie over vrijwilligerswerk in stadsdeel Nieuw-West contact op met Jelle Guijt van Vrijwilligers Centrale Amsterdam (VCA) via telefoonnummer 06 – 34 03 07 20 of j.guijt@vca.nu.

Tekst: Piet Renooy
Beeld: Kitty de Jong